Mensen mijn aandacht, kennis en ervaring teruggeven
Als verpleegkundig specialist wilde ik me specialiseren in neurologie. Ik kwam een aantal maanden op de COPD afdeling terecht en deze doelgroep heb ik me toen min of meer toegeëigend. Binnen korte tijd ontwikkelde ik me op deze doelgroep en mocht samen met het team richting geven aan de grootste revalidatieafdeling van Rotterdam. Ik wil continu uitgedaagd worden en word er blij van als ik dat samen met collega’s mag doen.
COPD trekt mij aan omdat het ziektebeeld steeds erger wordt. Mensen vechten voor overleving. Ik vind het belangrijk om samen met de patiënt te komen tot een behandelplan waarin we werken met doelen die voor de patiënt belangrijk zijn. De patiënt is voor mij een samenwerkingspartner met eigen verantwoordelijkheid en die verwachting spreek ik ook uit.
Roken en revalideren gaat niet samen. Mensen kiezen bewust voor een revalidatieprogramma, dus dan maken we ook samen de spelregels op. We hebben een streng niet roken beleid. Als een patiënt niet kan of wil stoppen met roken, is het wellicht niet de juiste tijd voor een revalidatietraject.
Preventie is belangrijk. Ik houd me binnen de Beroepsvereniging Verpleegkundigen Verzorgenden bezig met een project om preventie van roken onder de aandacht te brengen. Zoals een samenwerking met een ziekenhuis waarbij we een rookvrije zone rondom het ziekenhuis ontwikkelen.
Toen ik heel jong was werkte mijn oma als vrijwilliger in een verzorgingshuis en nam me wel eens mee. Daar ontstond mijn hart voor de zorg. Ik wilde iets met mensen doen, met ze in contact staan, praten en dingen doen. Tijdens een stage in een verzorgingshuis wist ik: ja, hier ga ik in verder. Sinds 1986 leer en werk ik al bij Laurens. Ik wil me continu blijven ontwikkelen. Als iets op mijn pad komt, pak ik het aan en zo ben ik gekomen tot waar ik nu ben. Daarnaast wil ik continu kennis opdoen. Kennis van de wetenschap en van mensen, dat is een belangrijke combinatie om mijn werk goed te kunnen doen.
Vooral de samenwerking als team vind ik leuk. Ik werk op een grote locatie dus ik kan veel mensen bereiken om samen plannen voor patiënten te maken. Ik word graag door collega’s geïnspireerd: van een collega verpleegkundig specialist, ergotherapeut of fysiotherapeut tot de verplegers. Zij moeten mij voeden met informatie over de patiënt. We hebben elkaar gewoon nodig.
En ik werk natuurlijk veel samen met de patiënt en hun familie. Die relatie is zo belangrijk. We bespreken alles, maken afspraken en gaan samen vooruit. En als ze een terugval hebben, dan begeleid ik ze vanuit empathie naar een situatie die past bij de fase waarin ze zitten. Dat ga ik niet uit de weg.
Soms zijn er patiënten die tijdens de opname achteruitgaan en overlijden. Wij begeleiden hen ook in deze laatste fase van het leven.
Natuurlijk zie je het liefst verbetering. Maar de begeleiding naar een andere periode in iemand zijn leven, zoals naar een hospice, hoort er ook bij. En dat wil je zo waardig mogelijk doen. Ik ben er trots op dat we alles in huis hebben om mensen te kunnen ondersteunen in alle fases van hun leven, ook palliatieve zorg. Ik leer er ontzettend veel van. En daar kan ik andere collega’s weer in begeleiden. Zoals een nieuwe arts die het aangaan van een gesprek over doodgaan erg moeilijk vindt. Het liefst doe ik ooit een wetenschappelijk onderzoek naar palliatieve zorg en COPD. Het is namelijk zo belangrijk en zo iets moois.
Het voelt hier echt als een warm bad en dat wil ik andere collega’s ook teruggeven. Door mijn jarenlange ervaring bij Laurens weet ik gewoon veel en heb veel ontwikkeld. Ik wil een vraagbaak voor ze zijn.
En als patiënten weggaan en zeggen: “Ik heb mijn leven weer terug en doe weer dingen die ik niet had gedacht ooit nog te kunnen doen”, dan voel ik me trots.
| Bekijk hier onze vacatures |