Wet zorg en dwang
Soms heeft iemand zorg nodig, maar vindt die persoon zelf van niet. Of vindt een arts dat uw naaste bepaalde zorg of medicijnen nodig heeft, maar bent u het daar niet mee eens. Dat kan erg lastig zijn voor u of uw naaste. De Wet zorg en dwang kan u helpen.
De Wet zorg en dwang
De wet zorg en dwang beschermt de rechten van mensen met een verstandelijke beperking. En van mensen met dementie. In de wet staat dat er eerst naar andere mogelijkheden gekeken moet worden, voordat er zorg wordt gegeven zonder toestemming. Daarnaast worden meerdere zorgprofessionals om advies gevraagd, voordat er iets besloten wordt. Onvrijwillige zorg of onvrijwillige opname wordt alleen toegepast als het écht niet anders kan. Bijvoorbeeld wanneer iemand zonder deze zorg zichzelf of een ander in gevaar brengt.
De Wet zorg en dwang regelt:
- Wanneer zorg zonder toestemming mag worden gegeven en wanneer iemand kan worden opgenomen.
- Hoe een besluit tot onvrijwillige zorg genomen wordt.
- Wanneer er gekeken moet worden of deze zorg nog steeds nodig is.
- Het recht op hulp van een cliëntenvertrouwenspersoon.
Onvrijwillige zorg
Zorg waar de cliënt of zijn naaste het niet mee eens is. Of zorg waar de naaste het wel mee eens is, maar de cliënt zich tegen verzet. Zoals medicatie of een beperking van de bewegingsvrijheid.
Een team van zorgprofessionals, vaak inclusief artsen, psychologen en soms juridische adviseurs, beoordeelt of onvrijwillige zorg noodzakelijk is.
Heeft u twijfels of bezwaar tegen de onvrijwillige zorg die gegeven wordt, aan u of uw naaste? Of is uw naaste het niet eens met bepaalde zorg? Bespreek dit dan met het zorgpersoneel. Komt u er niet uit? Dan kunt u contact opnemen met de cliëntvertrouwenspersoon. Hieronder vindt u meer informatie.
Onvrijwillige opname
Het opnemen van een persoon op een woonzorglocatie, zonder dat deze persoon toestemming geeft of kan geven.
De beslissing voor een onvrijwillige opname gaat meestal door een zelfde beoordelingsproces als bij onvrijwillige zorg. Inclusief de beoordeling door medische professionals en vaak een juridische toetsing om de rechten van de persoon te beschermen.
Heeft uw naaste blijvend intensieve zorg op een locatie van Laurens nodig? Overleg dit dan met uw huisarts of zorgverlener. De huisarts kan een aanvraag voor opname doen bij het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). CIZ onderzoekt dan of uw naaste onvrijwillig kan worden opgenomen. Op de website van CIZ vindt u meer informatie over wat er nodig is voor een aanvraag. En over wie de aanvraag mag doen.
Hulp van een externe vertrouwenspersoon
Natuurlijk denken al onze zorgprofessionals in de thuiszorg en op locatie heel graag met u mee. Over wat er wél kan en mogelijk is. Komen we er samen niet uit? Dan kunt u hulp vragen aan een externe cliëntvertrouwenspersoon. Deze vertrouwenspersoon is niet in dienst van Laurens en helpt u en uw familie bij vragen of klachten over onvrijwillige zorg of opname. Neem contact op met de vertrouwenspersoon door te bellen of te mailen.
Klachtencommissie
Komt u er ook met de cliëntvertrouwenspersoon niet uit? Dan kunt u een klacht indienen bij de externe Klachtencommissie Onvrijwillige Zorg. Deze commissie behandelt en beoordeelt klachten met betrekking tot de Wet zorg en dwang. Meer informatie vindt u op de website van de commissie.